یا ایها الذین آمَنوا آمِنوا ...
یه وقتا با خودم فکر میکنم ...چرا خداوند میگن ای کسانی که ایمان آوردین ایمان بیاورید.بیشتر توی رفتارم دقت میکنم میبینم خوب یه حقیقته .
جز این نیست که ما مدام با اعمالمون با رفتارمون در مسیر ایمان قرارمیگیریم و از مسیر ایمان خارج میشیم ...
یکی با حجابش یکی با نوع بیانش یکی با رذایل و فضایل باطنی و خلاصه هر کسی یه جور
لحظه ای مومن به خدا هستیم و لحظه ای مومن به شیطان ...
راستی لحظه مرگ با ایمان به کدام از این عالم میریم ...داستان شیخ صنعان را که خوندم تن و بدنم لرزید...باز شیخ شاگردهایی تربیت کرده بود که دم آخر با دعا و تضرعشون به درگاه خدا ، باعث شدن خداوند مسیر هدایت دوباره شیخ عابدی که پنجاه سال عبادت کرده بود به یک کرشمه زیبا رویی همه اش را به باد داده بود حتی قران سوزونده بود ، باز کنه ....اما من چی اندرخم کوچه ی خودم موندم ...
به نظرم اگه واقعا عبد باشم و اهل ایمان به خدای یکتا دیگه مصداق افتومنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض نمیشم ولی چه کنم که هنوز مصداق این آیه هستم و چه بد که فردای قیامت در زمره کفار و حتی بل هم اضل منافقین وارد صحرای قیامت خواهم شد اگر ...اگر زود به خود نجنبم و دست به ریسمان الهی دراز نکنم ...
خدایا ...دستمو بگیر نذار اشتباه برم ...
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش ...
