این روزها ...تو این ماه مبارک که انگار فرصتی دوباره بهمون داده میشه تا از رفتار و کارهای خودمون خجلت زده بشیم و برگردیم رو به سوی خالق هستی بخش ...بعضی از ما هنوز ساز غفلت رو کوک کردیم  با شیطان وجودمون درونی و بیرونی هم نوا شدیم ...همین چند شب پیش بود انگار در همسایگی ما دیسکو برپا شده بود ...خیلی ناراحت شدم ...با خودم فکر کردم آخ توی این ماه هم میشه میشه غفلت زده شد ... آره انگار میشه ...یه وقتا می شنوم بعضی ها توی این ماه مبارک حجابشون اصلاح میکنن چادر سر میکنن و نمازشون میخونن و روزه میگیرن ...با شنیدنش دل آدم روشن میشه میگه هنوز میشه میشه برگشت ...

این روزها تو خیابونای شهرمون عده ای یواشکی میخورن ...یه لنگه کفش که اسمش آدامس میندازن درون دهنشون مثلا بی هوا می جوند بقیه هم که چشم ندارن اصلا...نمی بینن ...این روزها بعضی ها توی مغازه هاشون زیر کولر خنک می شینن و با خیال راحت لقمه بزرگ نون و عدسی شون رو گاز می زنند ...

این روزها عده ای هم بیمار هستن و حسرت روزهای سلامتی رو میخورن که میتونستن روزه بگیرن و الان شاید فقط بتونن توی افطاری دادن به روزه دارها شریک بشن ولی عده ای با وجود سلامتی و تندرستی از روزه داری شونه خالی میکنن خودشون رو میزنن به اون کوچه ...امون از آن کوچه ...

و این روزها عده ای تو گرما با گلوی خشکیده روزشون رو نگه می دارند و شکر خدا می کنند ...این روزها تو خیابونای جنوب شهر شهرمون عده ای با وجود اینکه پول حتی نون سفره شون رو هم به زور در میارن روزه شون رو نگه می دارند با اینکه برای سحری فرداشون دست به دعا رو به آسمون شدن و این روزها عده ای فارغ از حال این گرفتارها سفره های رنگین افطاری پهن می کنند ...

این روزها روزگار دلمون معلوم نیست چطوریه ....روزه هامون عوامانه بوده یا خاص شده حداقل یه کمی ....

این روزها نمی دونم امام زمانم تو چه وضعیه ...از روزه داری ما روزه دارها راضی هست یا از برخی رفتارهای ما روزه دارها دلگیر و دلتنگ ....

این روزها وسط همه این اتفاق ها ...یه جشن بزرگ داریم ...میلاد مظلومی که حتی قبرش یه سایه بون هم نداره ...میلاد حضرت امام حسن علیه السلام ...

این روزها فارغ از همه این ماجراها ...به همه شما روزه دار و غیر روزه دار میلاد این امام مظلوم و غریب رو تبریک میگم ...

این روزها دعا می کنیم إن شاء الله به شادی دل حضرت زهرا سلام الله علیها عفت و حیا و پوشش اسلامی  به زنان ما و به شادی دل حضرت علی علیه السلام  غیرت و مردانگی و جوانمردی و مسلمانی  به مردان ما برگرده ...

و به شادی دل این خاندان رفع گرفتاری و مشکلات بشه از سر جامعه مون و خداوند باقی مونده غیبت آخرین منجی را به ما ببخشه تا از این همه دوری و بدبختی خلاص بشیم ....بلند بگو آمین ...

بهش گفتم چرا نماد عشقمون پروانه اس؟ چرا قلب نیست؟

بهم نگاه کرد و لبخندی زد و گفت :

نماد عشق ما ایرانی ها پروانه اس ...

ما ایرانی ها تجسم گراییم ، عینیت گراییم ...

از دیرزمان در ادبیات شعری ما وقتی حرف از عشق و عاشقی بوده کنارش نماد پروانه و شمع بوده ...

قلب مال ما نیست ...از آن طرف آمده ...

بهش نگاه کردم ...فقط نگاه کردم ..... . و بعد لبخند زدم ...

پروانه ی راحت بده ای شمع که امشب ...

از آتش دل پیش تو چون شمع گدازم  ...