سلام بر شما ای بقر العلم ...

درود برشما که نام باقر تان قبل از این در تورات آمده بوده ....

شمایی که علم را از برون شکافتی و در آن زمان به اوج شکوه رساندی 

سلام آقا جان ...تولدتون مبارک ...

شرمنده ایم  آقا جان ...دعا میکنم یه روز دوباره خدا بهمون توفیق بده تا بقیع رو با طلا و جواهر براتون بسازیمو زینتش بدیم 

اونطور که در شان مقام و جایگاه شماست ....

آقا جان در حق ما دعا بفرمایین تا علم الهی به قلب ما هم فرود بیاد و ظرف وجودمون گنجایش حفظ اون رو داشته باشه ...

التماس دعا ...فرج مولا ....

 آره ...لبخند ...

      نمی دونم با دیدن یه عکس چرا مدام یه چیزی تو ذهنم خاموش و روشن میشه 

      اینکه یه روز تویه یه شهری یه مسئولی رفت پشت تلویزیون و فریاد بلند کرد که : آی مردم ...چه نشستید که 

      یکی برده اون یکی خرده ...ال و بل و از این صوبتا ...

      بعد بلندتر فریاد زد که : پرونده ها رو رو میکنم ...

      بعد از چند سال این دست و اون دست کردن ...

      آره انگار عاقبت بخیری خوب دعاییه ...

      این نسیم هم میادو مثل باد صبا صورت ما رو نوازشی میده و یه روح تازه تو کالبد ما میدمه اما ...چیزی که تموم میشه و فراموش همون نسیمه ...

      اشتباه کردن ...طوفان نیستن ....درختای این سرزمین بید نیستن همشون سرو هستن ...سروهای تنومند و ریشه دار ...

      کسی که یه روز تو تیم مقابل حریف توپ میزد امروز رفته تو تیم حریف داره با همه قواش توپ میزنه اما حیف که سرش اونقدر بالاست که نمیبینه توپش سوراخه ...

      هر چی محکمتر بزنه پایه خودش بیشتر آسیب می بینه :-))))

خب کجا بودیم ...

اما تو یه اون عکس انگار دیگه پرونده ای رو میز نبود ...نه انگار پرونده ها زیر میز حل شده بود ....

ای بابا ...شاعر چقدر زیبا گفت : جهان از این فسانه هزاران هزار دارد یار ...

مهم اینه وسط این خنک نسیمای سرد وسط این بهاره زمستونی چشم ما ....بازه ...بازه ...بازه ...

اما درعجب از رجال کیز که دارن برگ سوخته رو میکنن ...

کجا بودیم ....اصلا ولش کن ....عدو سبب خیر شود اگر خدا خواهد ...یه مثله زیاد روش حساس نشین ...

مهم شوره ...که اینجا پر از شوره ....

:-))))))))))

ما ییم و نوای بی نوایی .....بسم لله اگر حریف مایی

######################################

التماس دعا ....فرج مولا 

...

ثانیه ها و دقیقه ها و لحظه هایی که از حدگذشته بودند ...هنوز صدای زمین خوردن آب مستقیم بود و بی واسطه ...

تا اینکه یک روز بدون هیچ توجهی کاسه ی آب را خالی کردم ...

صدا به ناگاه عوض شد...ناله ای به گوشم رسید ...

دلم گویی به ناگاه بر زمین ریخت ...اما دوامی نداشت ...لحظه ها شکست ...خیالی خام بود ...

پیرمردی با صدایی خش دار بالا را نگاه میکردو بدو بیراه بود که نثارم شد ...دخترک چشم سفید زیر پاتو نگاه نمی کنی تمام سرتا پام خیس شد ...

از شرم و خجالت زبونم قفل شده بود و همونطوری خشکم زده بود ...

دیدم هرکی تو کوچه رد میشه داره به اون پیرمردو من نگاه میکنه ...

چادرمو سرم کشیدمو با خجالت تمام رفتم تو ...

...

دیگه هرروز کاسه رو بدون آب خالی میکردم تویه کوچه ...تویه کاسه یه آه آتشین از ته دلم می کشیدمو و گلهای خشک شده تو ش میریختمو اون از بالای پنجره سرازیر میکردم تویه کوچه ...

نگاه مادرم هرروز غمگین تر میشد ...هر وقت میرفت بیرون و برمیگشت با نگاه سنگینش بهم خیره میشد ...

کم فهمیدم حرفا و پچ پچای دروهمسایه عمونشو بریده ...

....

ادامه دارد